25 بهمن، تقاطع آگاهی و اعتراض | iranianreformist.
دیکتاتور به خیال خود با یک تازه کار سیاسی طرف بود که می توان او را کم کم به حاشیه برد و با پخش شایعه و افترا با چاشنی تهدید او را از میدان به در کرد. اما زهی خیال باطل. میرحسین مرد جبهه ها و جنگ و مبارزه است. میرحسین کسی است که که پدر آریو برزن روزگار یعنی محمد جهان آرا در دوم خرداد 88 در باره اش گفته بود «بنده سید هدایت جهان آرا هستم. پدر سه شهید و دو جانباز….بهترین انتخاب، آقای موسوی است». میرحسین موسوی کسی است که به گواه شاهدان تا آخرین روز نخست وزیری روزی شانزده تا هجده ساعت کار می کرد. او با مردم عهد کرد وقتی گفت «مردم شریف ایران من به تمنای قدرت نیامده ام; من سکوت بیست ساله خود را نشکسته ام که به هر ترتیب و با هر روشی رییس جمهور بشوم; من احساس خطر کردم که کشور دچار بی اخلاقی شده، دچار فقر اخلاقی و مادی شده، دچار مدیریت غیرعقلانی شده است.من برای حفظ کرامت انسان و رعایت ارزش های اخلاقی در حکمرانی، توقف رشد خرافات و ارائه آمار کذب، شفافیت فعالیت های حکمران ها و خلاصه پیشرقت و توسعه پا به این عرصه دشوار نهادم.برای من، رییس جمهور شدن، کسب و حفظ قدرت هدفی نیست که هر وسیله ای را توجیه کند». دیکتاتور چه ساده لوحانه می اندیشید که با قدرت پوشالی خود و اطرافیان و درباریان بیتش، می تواند مسیر مبارزه ملت را منحرف کند.
kafaeealireza 